فریاد حضرت فاطمه (س) در روز قیامت

• از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم ) فرمودند: وقتى که روز قیامت مى شود، براى فاطمه (سلام الله علیها) قبه اى از نور برپا مى کنند، آن گاه امام حسین (علیه السلام) مى آید، در حالى که سر مبارک خود را در دست گرفته است ، چشم فاطمه که به او مى افتد، فریادى از دل پر درد بر مى آورد که از سوز آن هر فرشته مقرب و پیغمبر مرسل و هر بنده با ایمان گریان مى شود.
• و در روایت دیگر به سند و هر بنده با ایمان گریان مى شود.

• و در روایت دیگر به سند معتبر از رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم ) نقل شده است :

• هنگامى که قیامت مى شود، فاطمه (سلام الله علیها) با جمعى از زنان شیعه خود به محشر مى آید، به او مى گویند: داخل بهشت شو، مى گوید: نمى روم ، تا ببینم بعد از من با فرزندانم چه کرده اند؟ به او مى گویند: در میان محشر نگاه کن . وقتى نگاه مى کند مى بیند، امام حسین (علیه السلام) با بدن بى سر ایستاده ، فریاد بر مى آورد و من از فریاد او فریاد مى زنم و تمام فرشتگان نیز فریاد مى کشند،
• در این وقت حق تعالى به خاطر ما عقاب خود را لازم مى دارد و فرمان مى دهد به آتش که آن راهبهب مى گویند و هزار سال آن را افروخته اند تا سیاه شود و هیچ وقت نسیمى به آن نوزیده و غمى از آن بیرون نرفته که قاتلان حسین و کسانى را که به عترت پشت کرده و قرآن را براى ظلم کردن و تجاوز وسیله قرار داده اند برباید. وقتى کشندگان امام حسین (علیه السلام) و متمسکین به قرآن تنها داخل آتش مى شوند و آتش خروش بر مى آورد، آنها فریاد مى زنند: خدایا، چرا ما را از بت پرستان زودتر داخل جهنم کردى ؟ از طرف خدا جواب مى آید: براى این که هر کس ندانسته بدى کند، مثل آن که مى داند نیست . من یعلم لیس کمن لایعلم